Badania, które zostały częściowo sfinansowane przez Kampanię na rzecz Dystrofii Mięśniowej (Muscular Dystrophy Campaign – MDC), doprowadziły do identyfikacji nowego genu, którego uszkodzenie wywołuje dystrofię mięśniową obręczowo-kończynową typu 2L (Limb Girdle Muscular Dystrophy 2L – LGMD2L) oraz miopatię Miyoshi typu MMD3.  Zbadano DNA rodzin o pochodzeniu francusko-kanadyjskim, fińskim oraz duńskim dotkniętych tymi  chorobami. Wspólne badania  brytyjskich i kanadyjskich uczonych wykazały, że uszkodzonym genem w przypadku wszystkich rodzin był  gen "anoktamin 5" (ANO5). Odkrycie tego o genu pozwoli na bardziej precyzyjną   diagnozę schorzenia i w przyszłości pomoże w opracowywaniu leczenia.

Dystrofie mięśniowe obręczowo-kończynowe stanowią grupę co najmniej 19 schorzeń atakujących głównie mięśnie ramion i bioder. Pacjenci zmagający się z LGMD2L dostrzegają pierwsze objawy choroby w wieku dorosłym – osłabienie i zanik siły w mięśniach ramion, bioder oraz ud. Objawy miopatii Miyoshi typu MMD3 (znanej także jako bezdysferlinowa miopatia Miyoshi) także pojawiają się u osób dorosłych. Pierwszymi symptomami może być osłabienie i zanikanie mięśni łydek, trudność w chodzeniu na palcach. Postęp choroby powoduje słabnięcie mięśni ramion, bioder, mogąc także prowadzić do osłabienia mięśni ud.

Mimo że objawy LGMD2L i MMD3 różnią się, naukowcy z Wielkiej Brytanii, badający DNA holenderskich i fińskich pacjentów z MMD3, odkryli, że gen odpowiedzialny za występowanie choroby znajduje się w 11. chromosomie, czyli w tym samym miejscu, w którym znajduje się gen wywołujący LGMD2L, którego lokalizację określili kanadyjscy badacze. Podjęli oni zatem współpracę, by zidentyfikować gen, którego lokalizacja była już znana.

W artykule:

•    Co wykazują badania?
•    Co oznacza to dla pacjentów?


Co wykazują badania?

Badania przeprowadzone przez dr Rumaisę Bashir w Durham i dr. Bernarda Barisa w Montrealu wykazały, że u przebadanych rodzin uszkodzonym genem, który odpowiadał za wywołanie LGMD2L i MMD3,  gen ANO5, kodujący biało anoktaminę 5. Te typy dystrofii mięśniowej nazywa się także "anoktaminopatiami".

Objawy widoczne w przypadku anoktaminopatii są obecne również w innym typie dystrofii mięśniowej – dysferlinopatii – w której dysferlina stanowi uszkodzone białko. Do dysferlinopatii zalicza się dystrofię mięśniową obręczowo-kończynową typu 2B oraz miopatię Miyoshi. Dysferlina jest białkiem umiejscowionym w błonie komórki mięśniowej (powłoka oddzielająca wnętrze komórki od środowiska zewnątrzkomórkowego). Wykazano, że dysferlina bierze udział w procesie odbudowy błony komórkowej, gdy ta zostanie naruszona. W przypadku braku dysferliny uszkodzenie mięśnia nie jest likwidowane i narasta wraz z czasem, powodując osłabienie mięśnia.

Obecnie nieznana jest rola białka ANO5 w, lecz podobnie jak w przypadku LGMD2B ludzkie komórki z uszkodzonym genem ANO5 nie są zdolne do sprawnego odbudowania naruszonych błon komórkowych. Naukowcy przypuszczają zatem, że ANO5 może współpracować z dysferliną w procesie odbudowy uszkodzonej błony komórkowej.

Co oznacza to dla pacjentów?

Informacje o ANO5 będą przydatne w diagnostyce molekularnej osób, u których występują objawy podobne do tych, które opisano w niniejszym artykule i u których gen odpowiedzialny za występowanie choroby nie jest znany. Jeśli ANO5 okaże się tym genem, prowadzenie pacjentów będzie łatwiejsze i będzie można im przekazać dokładniejsze informacje o chorobie.

Dalsze badania pozwolą na dokładniejszą analizę genu ANO5, kodowanych przez niegobiałek oraz roli w procesach odpowiedzialnych za wywołanie dystrofii mieśniowej. Te informacje pozwolą naukowcom na dalsze opracowywanie terapii dla pacjentów.

Oryginalny artykuł nie jest powszechnie udostępniony i został napisany specjalistycznym językiem naukowym.

Źródło: Véronique Bolduc et al. Recessive Mutations in the Putative Calcium-Activated Chloride Channel Anoctamin 5 Cause Proximal LGMD2L and Distal MMD3 Muscular Dystrophies. The American Journal of Human Genetics 2010; 86; 1-9.

Podziękowania dla dr Rumaisy Bashir za pomoc w opracowaniu niniejszego podsumowania badań.


źródło:
http://www.muscular-dystrophy.org/research/news/1989_new_gene_responsible_for_two_types_of_adult-onset_muscular_dystrophy_identified (opublikowano 5.02.2010)

Konsultacja medyczna: dr Aleksandra Gintowt (Gdański Uniwersytet Medyczny), dr Anna Łusakowska (Warszawski Uniwersytet Medyczny)

Przekład  z języka angielskiego: Katarzyna Bierzanowska

Opracowanie polskie (2012): Fundacja Parent Project Muscular Dystrophy